حکومت اسلامی در گاه شمار خود، هشتم اسفند ماه را "روز تربیت اسلامی" نام گذاری کرده است. حکومت اسلامی در طی سه دهه گذشته نشان داده است که "تربیت اسلامی" کودکان و نوجوانان ایران زمین تا چه اندازه برایش اهمیت دارد و به همین منظور، از یک سیستم آموزش و پرورش به دور از استانداردهای جوامع متمدن، برای "مغزشویی" کودکان ایرانی، بهره برده است.
در این سیستم آموزشی ارتجاعی، هیچ چیز با ارزش تر و پر اهمیت تر از مسائل مذهبی نیست و تأکید آموزشگاه های ابتدایی، راهنمایی، دبیرستان و هتا دانشگاه، نه بر علم و دانش روز بلکه بر "تربیت اسلامی" و "دانش فقهی شیعه" بوده و هست! وجود "ساعت اجباری نماز" و همچنین درس هایی همچون "دین و زندگی"، "قرآن" و "بینش اسلامی" و... در برنامه هفتگی دانش آموزان در تمامی دوره های آموزشی، خود از جزم اندیشی سران حکومت اسلامی، حکایت دارد.
به تعریف سازمان بهداشت جهانی، کودک آزاری شامل رفتارهایی است که توسط افراد دیگرخصوصاً بزرگسالان نسبت به کودکان انجام می گیرد و به نوعی به سلامت جسمی و روانی کودکان آسیب می رساند. کودک آزاری بنا به تعریف سازمان بهداشت جهانی، عبارت است از آسیب یا تهدید سلامت جسم و روان و یا سعادت و رفاه و بهزیستی کودک به دست والدین یا افراد دیگر که نسبت به او مسئول هستند. از این روی، با تعریف سازمان بهداشت جهانی، هر انسان کمتر از ۱۸ سال ،کودک محسوب می شود.و از دیدگاه حقوقی کودک یا صغیر به کسی گفته می شود که از نظر سن به رشد جسمی و روانی لازم برای زندگی اجتماعی نرسیده باشد.
از آنچه گفته شد نتیجه می گیریم که هرگونه آموزش مذهبی به کودکان و نوجوانان، از آنجایی که به روان و شخصیت های شان آسیب جدی می رساند، کودک آزاری است و در یک حکومت سکولار که مدافع حقوق شهروندی شهروندانش از هر قشر و سن و نژاد و زبانی است، از حقوق شهروندی و انسانی کودکان و نوجوانان محافظت شده و از چنین آسیب رسانی هایی، جلوگیری به عمل خواهد آمد.
از آنجایی که آینده ایران زمین در دستان کودکان و نوجوانان سرزمین مان می باشد، چنانچه ایشان از یک سیستم آموزشی درست و همگام با استنداردهای روز کشورهای پیشرفته محروم باشند و ذهن های پر توان شان به جای پندارهای مهم و علمی، درگیر مسائل سبک، خرافاتی و بی ارزش فقه اسلامی باشد، فرجام تلخی گریبان گیر ایران و ایرانیان خواهد بود.
در یک حکومت سکولار، آموزش های مذهبی در آموزشگاه های دولتی وجود نخواهد داشت و کودکان و نوجوانان از گزند پندارهای وهم آلود، خرد ستیز و دروغین مذهبی، مصون خواهند بود و زمان با ارزش شان در آموزشگاه ها، برای یادگیری علم و انسانیت و نه برای آموختن دشمنی، کینه توزی و خرافات، مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
یکی از بزرگ ترین مزایای سکولاریسم، عدالت اجتماعی و حقوق برابر تمام شهروندان، در پیشگاه قانون است. از آنجایی که در یک جامعه سکولار، تمامی شهروندان از بیمارستان ها، آموزشگاه ها، ایستگاه های پلیس و دیگر مراکز خدماتی و دولتی استفاده می کنند، این نکته که این مراکز باید سکولار باشند بسیار حیاتی است چرا که هیچ کس نباید به خاطر باور دینی اش، نسبت به شخصی دیگر از حقوقی بالاتر و یا پایین تر برخوردار باشد و همه باید به طور مساوی، از این خدمات و فارق از باورهای دینی شان بهره ببرند.
تمامی آموزشگاه های دولتی باید سکولار بوده و از آموزش های دینی به کودکان و دانش آموزان بپرهیزند؛ فارغ از اینکه دین پدران و مادران دانش آموزان چیست، تمامی کودکان و نوجوانان با هم در یک مکان تحصیل کرده و مدارس دولتی که بودجه شان توسط حکومت تأمین می شود، اجازه آموزش ایمان مذهبی و یا تبلیغ مذهبی خاص را ندارند.
از آنچه گفته شد نتیجه می گیریم که نامگذاری هشتم اسفند به روز تربیت اسلامی، از بنیان اشتباه و ناقض حقوق شهروندی کودکان و نوجوانان بوده و جز در یک حکومت توتالیتر مذهبی که از کودکان و نوجوانان استفاده ابزاری می کند، در هیچ کشور پیشرفته و متمدنی، پذیرفته نیست.
