هم میهنان عزیزم، دانشجویان، دانش آموزان، استادان و آموزگاران
فرارسیدن ماه مهر، ماه دانش آموزی و دانش پژوهی را به یکایک شما شادباش می گویم.
هم میهنم،
ما فرزندان سرزمینی هستیم به نام زیبای «ایران» که کوروش کبیر، منشور حقوق بشر را برای برقراری احترام به انسانیت و آزادی و یکسان زیستن با هم را برای جهانیان به ارمغان آورد. ما فرزندان سرزمین خیام، مولانا، فردوسی، حافظ، سعدی، پروین اعتصامی، فروغ، نیما، شاملو و مهد مهر، صلح و نیکی هستیم.
ما فرزندان سرزمینی هستیم که سرشار از نعمت های خدادادی و ثروت های طبیعی و انسانی است و سرلوحه زندگی مردمانش، پندارنیک، گفتار نیک و کردار نیک است.
هم میهنــم،
بیش از ســه دهـه است که مــا مـردم ایـران مــورد بی مِهری و بیدادگری فرمانداران تمامیت خواه جمهوری اسلامی هستیم. جمهوری اسلامی به نام دین و معنویت و خدا برهمگان ستم می کند. مقام معلم، دانشگاه و دانشجو را تخریب و تضعیف می کنــد، علم زُدایـی می کنـد، تمـدن کشـی می کنـد، و زن را جنــس دوم می خواند. حقوق اقوام ایرانی، حقوق ادیان و باورهای ایرانی و دگراندیشان و دگرباشان را پایمال می کند.
خفقان و فقر و گرانی های کمرشکن، مردم ایران را آواره و راهی کشورهای دیگر می کند و سرمایه های ملی ایرانمان را در راه ترور و تروریسم حیف و میل می کند. بر زنان و مردان و کودکان سوریه جنایت می کند، هویت ایرانی را بدنام می کند و آبروی ملت با تمدن کهن ایرانزمین را متزلزل می کند و در جهان این مرز پرگُهر را منزوی می کند. در حالی که علی خامنه ایی، بر تخت ولایتی تکیه زده است، زنان و کودکان و مردان سرزمین ما بر کارتون ها می خوابند.
هم میهنم،
زمان پُر کردن فاصله هایی که این نظام ایجاد کرده، رسیده است. زمان حکومت استبدادی یک نفره به پایان رسیده است.
زمان حرکت شکوهمند به سوی آزادی و حاکمیت بر سرنوشت خویش فرا رسیده است و امروز قهرمان اصلی تاریخ فردای ایران آزاد شما هستید.
نمونه های تاریخی زیادی همچون کُره، آلمان، ژاپن، و دیگر کشورهـــایی کــه بــه تـرقــی و پیشرفــت دست یــافتــه انــد را می توانیم الگوی راه خود قرار دهیم. علت پیشرفت این کشورها نه در تفاوت نژاد، هوش و یا شاخص دیگر بلکه در شیوه و سُنت مدیریت جامعه بوده است.
ژاپن، بعد از جنگ جهانی دوم، فقر شدید، تحریم های جهانی، سرخوردگی و فشارهای روانی، با امکانات و منابع طبیعی محدودش بر لبه پرتگاه بود که در زمانی بسیار کوتاه، امروز یکی از پیشرفته ترین کشورهای دنیاست.
و اما آنچه که باعث پیشرفت شگرف آور این کشور در سطح جهان شد، روش مدیریت و ادارۀ جامعه است. در ژاپن مسئولیت جمعی است. یعنی کل جمع، خود را مسئول می داند نه اینکه صرفا صاحب کارخانه یا رییس اداره خود را مسئول و همه کاره بداند.
نظام گذشته علیرغم همه پیشرفت های حاصله برای ایران پایدار نماند، چون اکثریت جامعه بیشتر مصرف کننده بود و خودشان در شکل گیری زیرساخت ها بندرت دخیل بودند.
سیستم یک جامعه می بایست بر اساس خِرد جمعی و مشارکت جمعی پایه ریزی شود. ما مردم ایران می بایست همگی مدیر زندگی خویش، مدیر خانه و خانواده و جامعه خویش باشیم، مسئول باشیم و مسئولیت پذیر.
بی تفاوت ننشینیم در انتظار یک نفر یا عده ای محدود تا همۀ مسئولیت ها را به تنهایی به دوش بکشند. لازمه ترقی، رفاه، رشد و توسعه پایدار جامعه برای ایران فردا، سهیم شدن در فرایند خِرد و مسئولیت پذیری جمعی در تقویت زیرساخت ها است.
ما مردم ایران می توانیم و می بایست تلاش کنیم تا با هم در یک حرکت و همآهنگی ملی، کشورمان را برای فرزندانمان دوباره از نو بسازیم.
اینجا خانه خود شماست، بیاییم در این خانه مُشترک، فضای گفتمان جمعی را ایجاد کنیم. درد ودل، انتقادها، پشنهادها و راهکارهای ممکن را بیان کنیم تا به مشکلات ایران و ایرانمان بپردازیم. ازدیروز پُلی بسازیم تا بتوانیم با هم از امروز گُذر کنیم و به فردای بهتر آنچنانکه شایسته هر ایرانی است برسیم.
فردای ما بهتر از دیروز خواهد بود
پاینده ایران
رضا پهلوی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر